tijdreis

evolutie
schrijdt gestaag
beeldspraak
stoeit met moleculen

symbolen
dwalen blijvend
op kleurrijke pupillen

in volle teugen
verandert zijn
materie mens
en de ideeën

vernieuwing
vervreemdt
de vormen van
meandermechanismen

glorieus
verteert vergaan
het spiegelbeeld
van eigentijds gebeuren

brokkelend
groeien bouwsels
onstuitbaar tikt de tijd

vrijheid
kust verliefd
haar eeuwenoude
schoonheid

(gedicht geschreven door Ad van Vegchel n.a.v. de tentoonstelling 'Relaties' in 'De Ruimte' in Geldrop)